یادداشت دکتر امیرحسین حاجی‌میری؛ منتور کمیته دانشجویی سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران
در سال‌های اخیر، نظام دارویی کشور با یک چالش بنیادین و جدی در حوزه منابع انسانی مواجه شده است؛ وضعیتی که می‌تواند به نوعی به ورشکستگی منابع انسانی نیز تعبیر شود. ریشه این بحران در فقدان رویکرد ساختارمند به جانشین‌پروری و نیز نبود سرمایه‌گذاری هدفمند برای توسعه و نگهداشت نیروهای متخصص نهفته است.
واقعیت آن است که بخش قابل توجهی از بدنه فعال و اثرگذار نظام دارویی کشور طی دهه‌های گذشته، بار سنگین مسئولیت‌های راهبردی، اجرایی و کارشناسی را بر دوش کشیده‌اند، در‌حالی‌که به دلایل مختلف، از‌جمله مهاجرت، محدودیت‌های اقتصادی و وضعیت فرصت‌های رشد حرفه‌ای، نیروی جوان و تازه‌نفس نتوانسته است جایگزین مناسبی برای آنان ایجاد کند. در نتیجه، خلأ معناداری در بسیاری از ارکان و اجزای این نظام شکل گرفته که می‌تواند استمرار رشد و پایداری آن را با تهدیدی جدی مواجه سازد.
بدون تردید، اگر این خلأ به‌صورت جدی مورد توجه قرار نگیرد، آینده نظام دارویی کشور با بحران‌های جبران‌ناپذیری روبه‌رو خواهد شد. امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند آنیم که با نگاه راهبردی و مبتنی بر آینده‌نگری، مسیر بازتولید و پویایی منابع انسانی را هموار سازیم.
در همین راستا، یکی از تجربه‌های ارزشمند سال‌های اخیر، شکل‌گیری کمیته دانشجویی سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران بوده است؛ ابتکاری که با هدف ایجاد بستری نظام‌مند برای آشنایی دانشجویان داروسازی با صنعت و ارتقای آگاهی شغلی آنان آغاز شد. این کمیته به‌طور خاص طی دو سال اخیر توانسته با رویکردی خلاقانه و فعالانه، نه‌تنها دانشجویان داروسازی سراسر کشور را همراه کند، بلکه فرصت‌های متعددی برای شناخت موقعیت‌های شغلی، ارتباط مستقیم با افراد تأثیرگذار حوزه‌های مختلف و تعامل بین‌رشته‌ای فراهم سازد.
دستاوردهای کمیته دانشجویی تنها به برنامه‌های آموزشی و ترویجی محدود نمانده است؛ بلکه توانسته در قالب چندین مطالعه جامع و پژوهش‌های بنیادین، به پرسش‌های کلیدی در عرصه صنعت و سیاست‌گذاری دارویی پاسخ دهد. نتایج این فعالیت‌ها ظرفیت آن را دارد که بر روی میز برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران قرار گیرد و مسیر تصمیم‌گیری آینده‌نگرانه را هموار سازد. امروز، به برکت شکل‌گیری چنین بستری، هر دانشجوی علاقه‌مند در هر‌کجای ایران می‌تواند به‌طور گسترده در معرض تجربه صنعت قرار گیرد تا بتواند آگاهانه‌تر انتخاب کند.
الگوی فعالیت‌های کمیته دانشجویی در نوع خود بی‌همتاست و مشابهی در دیگر کشورها ندارد. این کمیته نمونه بارزی از این حقیقت است که اگر برای نسل جدید بستری فراهم کنیم و به آنان اعتماد نماییم، می‌توانند مسیرهای تازه‌ای بیافرینند و به نتایجی چشمگیر دست یابند. شیوه کار آنان ممکن است متفاوت از نسل‌های پیشین باشد اما در نهایت، نتیجه‌ای که رقم می‌زنند، درخشان و قابل‌تحسین است.
نگاه دانشجویان ما الهام‌بخش، شیوه کارشان غبطه‌برانگیز و چشم‌اندازشان امیدبخش است. امید آن است که شرایط کشور به‌گونه‌ای رقم بخورد که این نسل جوان دلسرد نشوند و همچنان پای کار بمانند؛ چه خوش آینده‌ای خواهد بود اگر سرنوشت جهانی که پیش روست به‌دست این نسل توانمند و خلاق رقم بخورد. در پایان، از اعضای محترم هیأت مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی به‌دلیل حمایت‌های مستمر، ارزشمند و آینده‌نگرانه‌ای که زمینه‌ساز شکل‌گیری و تداوم فعالیت‌های کمیته دانشجویی بوده است، صمیمانه قدردانی می‌کنم. همچنین از دانشجویان فعال این کمیته که با عملکرد و خلاقیت چشمگیر و مدیریت مثال‌زدنی خود توانسته‌اند نه‌تنها بستری کم‌نظیر برای رشد و توسعه علمی و حرفه‌ای فراهم آورند، بلکه الگویی الهام‌بخش از توانمندی نسل جوان در پیشبرد اهداف کلان صنعت داروسازی ارائه دهند، سپاس ویژه دارم.