Page 68 - 32
P. 68
اطلاعات به دست آمده پس از کد گذاری با استفاده از نرم افزار spssتجزیه و تحلیل شد که جهت بررسي فرضی هها از آزمو نهای کای
اسكویر و تي تست مستقل استفاده شد.
مطالعه حاضر مورد تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشكي مشهد م يباشد.
نتایج
در این مطالعه 200بیمار مبتلا به تشنج کنترل نشده با وجود سطح خوني مناسب داروی لاموترپژین وارد مطالعه شدند که در دو گروه
با درمان اضافي لوتیراستام و والپروات قرار گرفتند.
بیماران گروه با درمان اضافي لووتیراستام % 53خانم و % 47آقا با میانگین سني 41/29± 92/6بودند و بیماران گروه با درمان اضافي
والپروات را % 58خانم و % 42را مردان با میانگین سني 14/30± 31/7تشكیل م يدادند.
نتایج آزمون کای اسكویر جهت مقایسه همگن بودن بیماران از نظر جنسي در دو گروه اختلاف معناداری را نشان نداد ) (56/0 = pو
همچنین نتایج آزمون تي تست مستقل نیز اختلاف معناداری را در سن بیماران دو گروه نشان نداد ).(76/0 = p
با توجه به جدول شماره 1اختلاف معناداری بین دو گروه در خط پایه از نظر تعداد تشنجات بیماران در ماه ،مدت زمان طول کشیده در
هر تشنج ،نوع تشنجات)پارشیل یا ژنرالیزه( ،میانگین زمان تشخیص اولیه تشنج ،اختلال عملكرد روزانه ،وجود یا عدم وجود فاز ،post-ictal
اختلال در نوار مغزی ،میزان داروی لاموتریژین و عوارض آن قبل از شروع درمان میزان تعداد حملات نیز در دو گروه اختلاف معناداری را
نشان نداد.
در پایان دوازده هفته دو گروه از نظر تعداد تشنجات مورد بررسي قرار گرفتند که نتایج نشان داد گروه لووتیراستام تعداد تشنجات در
ماه 42/1± 75/2بوده که نسبت به قبل از درمان در دو گروه کاهش تعداد تشنجات را داشته اما اختلاف معناداری در دو گروه دیده نشد.
)(38/0 = p
میزان تعداد حملات نیز در دو گروه بعد از درمان اختلاف معناداری را نشان نداد (06/0 = p) .مدت زمان طول کشیده برای هر تشنج در
دو گروه و پس از درمان کاهش یافته اما در بین دو گروه اختلاف معناداری نداشته است)87/0 = p( .
در بررسي نوار مغزی بیماران پس از درمان ) (57/0 = pو کاهش فاز (067/0 = p)post-ictalدر دو گروه اختلاف معناداری مشاهده نشد.
اختلال عملكرد بیماران در دو گروه نیز اختلاف معناداری را بعد از درمان نشان نداد).(27/0 = p
از نظر عوارض دارویي در گروه والپروات افزایش وزن ) ،(002/0 = pریزش مو ،)(007/0 = p)، dizziness (001/0 = pبروز تهوع
) ،(001/0 = pخواب آلودگي ) (001/0 = pو سردرد ) (001/0 = pبیشتر از گروه لووتیراستام بود و اختلاف معناداری بین دو گروه دیده
شد .در حالی‌كه از نظر بروز عارضه ترمور ) ،(49/0 = pب یخوابی ) (999/0 = pو ) hypersensivity (24/0 = pاختلاف معنادری بین دو
گروه مشاهده نشد.
از نظرات تغییرات در فاکتورهای CBCو آنزی مهای کبدی اختلاف معناداری بین دو گروه مشاهده نشد ) (121/0 = pولي تغییرات آنزیم
کبدی در 4مورد از بیماران گروه والپروات دیده شد که درمان برای آ نها قطع شد و آنزی مها به حالت طبیعي برگشت.
بحث
همانطور که م يدانیم داروی والپروات ب هعنوان مهمترین داروهای ضد تشنج تا 1990شناخته شده بودند تا زمان يکه داروهای ضد تشنج
جدید با اثر خوب و عوارض جانبي کمتر و تحمل بهتر و بدون نیاز به مانیتورینگ سطح خوني کشف و پیدا شدند( .)5اگر چه سا لهاست از
داروی والپروات برای کنترل تشنج استفاده م يشود .اما مطالعات وسیع برای تشخیص عوارض جانبي آن صورت نگرفته است .فقط مطالعاتي
در مورد عوارض وابسته به دوز دارو در دسترس است ،از جمله م يتوان به مطالع های اشاره کرد که بر پایه آزمایشات کلینیكي عوارض وابسته
به دوز دارو شامل :تهوع ،استفراغ ،ترمور ،خواب آلودگي و گیجي و افزایش دانسته است که این عوارض در راستای نتایج حاصل از مطالعه
حاضر م يباشد( .)6این در حالي است که در مورد داروی مقایسه شده در این مطالعه یعني لووتیراستام مطالع های انجام شده است که عوارض
آن را خواب آلودگي ،ضعف و سرگیجه اعلام کرده است( .)7مطالع های دیگر عوارض جانبي از جمله سردرد ،تشنج ،خواب آلودگي ،ضعف،
سرگیجه ،درد و سندرم شبیه سرماخوردگي را در بیش از % 10بیماران گزارش کرده است ،در صورت يکه در مطالعه حاضر عوارض جانبي
در گروه استفاده کننده از داروی لووتیراستام بروز نكرده است که شاید ناشي از حجم نمونه کم مطالعه باشد و یا اینكه باید بیماران در دوره
بیشتری پس از مصرف دارو پیگیری شوند(.)8
در مطالعه حاضر نتایج نشان داد که هر دو داروی والپروات و لووتیراستام در کاهش تشنجات مقاوم به منوتراپي با لاموتریژین موثر بوده
است .در راستای این مطلب م يتوان به مطالعه ویو اشاره کرد که وی نیز نشان داده که میزان تشنجات با استفاده از داروی لووتیراستام کاهش
م يیابد( )9و در مطالعه کاتالدی نیز بیان شده که درمان کمكي با لووتیراستام به خوبي در بیماران تحمل م يشود و نتایج موثری در کنترل
تشنجات در 16تا 24هفته از درمان در سندر مهای اپي لپسي کنترل نشده آیدیوپاتیک ژنرالیزه بزرگسالي داشته و از اثر درماني لووتیراستام
ب هعنوان یک دارو با عملكرد در طیف گسترد‌های از تشنجات پشتیباني م يکند(.)10
در مطالعه دیگری که در سال 2013انجام گرفته نشان داده شده است که داروی لووتیراستام ب هعنوان درمان اضافه شده نسبت به سایر
داروهای آنتي اپي لپتیک یک انتخاب درماني اثربخش و مفید در بیماران با تشن جهای پارشیال مقاوم بوده است و عوارض جانبي هم نداشته
است(.)7
در مطالعه حاضر دیده شد که میزان کاهش تغییرات نوار مغز در گروه لووتیراستام بیشتر از گروه والپروات م يباشد که این مسئله در
مطالع های که در سال 2006انجام گرفته است تایید شده که بیماراني که دچار تشنج میوکلونیک جوانان مقاوم به درمان به داروی والپروات
و لاموتریژین بودند با داروی لووتیراستام بدون تشنج شدند(.)11
66
