Page 67 - 32
P. 67
قابل توجهي از بیماران ب هدلیل عوارض ناخواسته دارویي سه داروی فوق ،محدودیت ایجاد م يشود ،سلامت و اثر بخش بودن این داروها هم در
درمان کمكي و هم ب هصورت مونوتراپي نشان داده شده است .کارآزمای يهای شاهددار تک درماني هم در تشن جهای تونیک کلونیک ژنرالیزه و
هم تشن جهای پارشیل نشان داده است که لاموتریژین همانند کاربامازپین موثر م يباشد و همچنین بهتر از آن تحمل شده و عوارض ناخواسته
کمتری دارد .در درمان بیماران تازه تشخیص داده شده مهم است که از درمان موثر و قابل تحمل برای بیمار استفاده شود(.)3
داروی لاموتریژین یک ترکیب تیرازین است که ب هصورت شیمیایي با هیچ داروی ضد تشنجي مرتبط نم يباشد .داروی لاموتریژین برای
شروع تشن جهای پارشیل و تونیک کلونیک ژنرالیزه ثانویه و تشن جهای ژنرالیزه اولیه(مثل ابسنس و تشنج اولیه تونیک کلونیک ژنرالیزه) و
تشن جهای ابسنس آتیپیک ،تشن جهای تونیک /آتونیک ،سندرم لنوکس گشتات موثر م يباشد(.)4
داروی لوتیراستام مشتق از پیراستام است که در مارچ 2007توسط FDAب هعنوان درمان کمكي و اضافه به درمان برای تشن جهای تونیک
کلونیک ژنرالیزه اولیه در بزرگسالان و کودکان و اطفال بالای 6سال مورد تایید قرار گرفت و در سایر بررس يها بر تشن جهای میوکلونیک
جوانان مقاوم و همچنین در بیماران با صرع مقاوم پارشیل نیز موثر بوده است و همچنین این دارو عوارض بالیني و تداخلات دارویي کمتری
نسبت به سایر داروهای خط اول دارد(.)4
داروی والپروات یكي از مهمترین داروهای آنتي اپ يلپتیک در سراسر جهان است .والپروات داروی انتخابي برای اپي لپس يهای ژنرالیزه
اولیه و همچنین برای تشن جهای پارشیل نیز تایید شده است و نشان داده شده که به اندازه داروهای خط اول (فني توئین و )...موثر است.
والپروات یک آنتي اپ يلپتیک قوی بوده و در رنج وسیعي از تشن جها موثر است و داروی انتخابي در اپي لپس يهای ایدیوپاتیک ژنرالیزه م يباشد.
پروفایل عوارض جانبي والپروات بسیار گسترده است و به این دلیل در آینده توسط سایر آنتي اپي لپتی کهای جدید جایگزین خواهد شد(.)4
با توجه به اینكه در اکثر تشنجات نیاز به درمان دارویي وجود دارد و اکثر تشن جها با یک دارو کنترل نم يشوند و با توجه به طولاني بودن
مدت زمان درمان با داروهای آنتي اپ يلپتیک و لزوم کنترل آ نها و با توجه به اینكه هر چه تعداد داروی مورد استفاده کمتر باشد برای بیمار
بهتر است پس در انتخاب داروی کمكي برای کنترل تشن جهای مقاوم به درمان بهتر است از دارویي استفاده شود که هم موثر و هم عوارض
کمتر و هم تحم لپذیری بهتری داشته باشد.
داروی لاموتریژین یک داروی بسیار موثر بوده و اثرات درماني آن ب هصورت اضافه درماني نیز تایید شده ولي عوارض ایدیو سنكراتیک
مخصوص به خود داشته و تداخلات دارویي با سایر داروها دارد و باید با احتیاط داده شود .داروی والپروات نیز جزء قو یترین داروهای ضد
تشنج بوده و اثر آن ثابت شده است ولي عوارض جانبي فراواني دارد ،داروی لوتیراستام یک داروی بسیار موثر در موارد اضافه به درمان بوده
و عوارض شناخته شده کمي دارد و همچنین تداخلات دارویي بسیار کمي برای آن ذکر شده است با توجه به این موارد در این مقاله اثرات
درماني و تحم لپذیری و تداخلات دارویي این داروها در موارد درمان کمكي (اضافه به درمان اصلي) با هم مقایسه شده تا بتوان از دارویي با
عوارض کمتر و بهتر برای بیماران استفاده کرد.
روش كار
مطالعه حاضر یک مطالعه کوهرت است .در این مطالعه 200بیمار بین 14تا 75ساله مبتلا به صرع که تحت درمان با داروی لاموتریژین
بوده و علي رغم سطح سرمي مناسب داروی لاموتریژین همچنان تشنجات آ نها کنترل نشده است ،با استفاده از نمون هگیری مبتني بر هدف
وارد مطالعه شدند.
ابتدا در خصوص طرح توضیح داده شد و پس از تكمیل فرم رضایت آگاهانه توسط بیماران و قبل از شروع مطالعه وضعیت سلو لهای خوني
) (CBC-diffو عملكرد کبدی ) (LFTو عملكرد کلیوی ( BUNو )Crبررسي و آزمایش شد و پس از حصول اطمینان از سلامت آزمایشات
بیماران ب هصورت تصادفي به دو گروه تقسیم شدند .قابل ذکر است که بیماران با مشكلاتي مانند سابقه بیماری رواني شدید ،هپاتیک حاد یا
مزمن ،مشكلات واضح قلبي ،مشكلات خوني و مصرف مواد یا الكل و بیماراني که عوارض دارویي را در عرض چهار هفته اول شروع مطالعه
داشتند از مطالعه خارج شدند.
در گروه اول داروی لوتیراستام با برند Levebelکه ب هصورت رایگان در قر صهای 500میل يگرمي در اختیار پزشک معالج قرار گرفته
بود ،را به داروی لاموتریژین اضافه کرده و در گروه دوم داروی والپروات سدیم را به لاموتریژین اضافه شد .قبل از شروع درمان بیماران تحت
بررسي با نوار مغز ) (EEGقرار گرفته و سپس داروی دوم اضافه م يگردد .لازم به ذکر است که هر دو دارو برای تشنجات مورد نظر تایید FDA
داشته و جزء درما نهای رایج م يباشند .بر اساس پروتك لهای FDAو TEXTBOOKهای معتبر دوز داروها ب هصورت زیر افزایش یافت:
داروی لوتیراستام با دوز 500میل يگرم 2بار در روز شروع و با میزان 500تا 1000میل يگرم در هر هفته افزایش دوز داده شد تا به کنترل
تشنج منجر گردد و اگر نیاز به افزایش دوز آهسته داشت با میزان 250میل يگرم در روز شروع و در هر هفته 500میلي افزایش دوز داده
شد و تا 3000میل يگرم دوز افزایش یافت .داروی والپروات سدیم را با دوز 10mg/kg/dayتا 15در 2دوز منقسم شروع شده و یک هفته
( 7روز) بعد 5mg/kg/dayتا 10اضافه شد و م يتوان دوز دارو را حداکثر تا 60mg/kg/dayدر طي هفت ههای متوالي تا کنترل تشنجات
افزایش داد .سپس این داروها تا زماني که بیمار فاقد تشنج شود و یا به حداکثر دوز مجاز برسد ادامه یافت .در انتهای هفته 6درمان ،سطح
خوني داروها بررسي و چک شد.
از هفته 6درمان بیماران را به مدت 6هفته تحت نظر داشته و شرایط تشنج آ نها از نظر تعداد حملات در ماه و متوسط طول مدت زمان
حملات و وجود و یا عدم وجود فاز POSTICTALقبل و بعد از درمان و همچنین فانكشن بیمار قبل و بعد از درمان جدید و تغییرات EEG
و عوارض دارویي و سطح سرمي داروها بررسي شدند و نتایج در فر مهای از قبل تهیه شده ،ثبت گردید.
در هفته 6درمان و یا هر زمان از طول طرح که بیمار دچار عوارض جانبي به خصوص در مصرف داروی والپروات ،مثل :بي اشتهایي،
ضعف ،ادم صورت ،زردی ،استفراغ Malase ،و یا هر علامت که شک به اختلال کبدی ایجاد م يکرد ،م يشد مجددا در یک نوبت از نظر
LFTو CBCمورد بررسي قرار م يگرفت و در صورت ایجاد اختلال داروی بیمار قطع شده و بیمار از طرح خارج شده و درمان دیگری برای
وی در نظر گرفته م يشد.
65
