Page 66 - 32

‫مقایسه اثرات داروی لاموتریژین و لویتراستام و‬

‫داروهای لاموتریژین و‬

‫الپروات سدیم در بیماران مبتلا به اپی لپسی‬

‫کریم نیکخواه ‪ ،1‬هادی هراتی ‪ ،2‬فریبرز رضائی طلب*‪ ،3‬علیرضا خسروی‪ ،‬سعیده انوری اردکانی‪5‬‬

‫‪ .1‬دانشیار گروه بیمار‌ ‌یهای مغز و اعصاب‪ ،‬دانشگاه علوم پزشكي مشهد‪ ،‬مشهد‪ ،‬ایران‬
‫‪ .2‬متخصص بیمار ‌یهای اعصاب‪ ،‬دانشگاه علوم پزشكي مشهد‪ ،‬مشهد‪ ،‬ایران‬

‫‪ * .3‬استادیار گروه بیمار ‌یهای اعصاب‪ ،‬دانشكده پزشكي‪ ،‬دانشگاه علوم پزشكي مشهد‪ ،‬مشهد‪ ،‬ایران‬
‫(* مشهد‪ ،‬بیمارستان قائم‪ ،‬گروه بیمار ‌یهای اعصاب‪ ،‬مشهد‪ ،‬ایران ‪)RezaeitalabF@mums.ac.ir‬‬

‫‪ .4‬استادیار گروه بیمار ‌یهای اعصاب‪ ،‬دانشكده پزشكي‪ ،‬دانشگاه علوم پزشكي زاهدان‬
‫‪ .5‬رزیدنت بیمار ‌یهای اعصاب‪ ،‬دانشكده پزشكي‪ ،‬دانشگاه علوم پزشكي مشهد‪ ،‬مشهد‪ ،‬ایران‬

‫مقدمه‬
‫تشنج یک اختلال در عملكرد فیزیولوژیک نورو ‌نهای کورتیكال مغز است که اغلب مزمن بوده و نیاز به درمان طولاني دارد‪ .‬هر چه داروی‬
‫انتخابي در درمان تشنج موثرتر بوده و عوارض کمتری داشته باشد‪ ،‬مفیدتر است‪ .‬بنابراین در این مطالعه سعي شده که مقایسه اثر داروی‬

‫لوتیراستام با داروی والپروات سدیم ب ‌هصورت اضافه درماني در کنترل تشنجات در بیماران صرعي پرداخته شود‪.‬‬

‫روش كار‬
‫در این مطالعه کوهرت (هم گروهي) ‪ 200‬بیمار ‪ 14‬تا ‪ 75‬ساله مبتلا به تشنج مقاوم به درمان‪ ،‬از نوع پارشیل و ژنرالیزه وارد طرح شدند‪.‬‬
‫به درمان ‪ 100‬نفر از بیماران داروی والپروات و ‪ 100‬نفر دیگر داروی لووتیراستام اضافه گردید و ‪ 6‬هفته برای رسیدن به سطح خوني مناسب‬
‫برای داروی دوم در نظر گرفته شد و در ‪ 6‬هفته بعد بیماران از نظر علائم کلینیكي و ‪ EEG‬و آنزی ‌مهای کبدی و ‪ CBC‬بررسي شده و سپس‬

‫با شرایط قبل از درمان مقایسه گردیدند‪ .‬اطلاعات با نرم افزار ‪ SPSS‬و آزمو ‌نهای کای اسكوئر و تي مستقل تجزیه و تحلیل شد‪.‬‬

‫نتایج‬
‫اضافه درماني با داروهای والپروات و لووتیراستام هر دو سبب کاهش در فرکانس و زمان تشنجات شدند‪ .‬عوارض جانبي در مصرف‬
‫لووتیراستام‪ ،‬عوارض متعارف و معمول ( مثل‪ :‬گیجي ‪ ،‬ب ‌يخوابي و خواب آلودگي ) بوده که اغلب گذرا بودند و عوارض والپروات به غیر از‬
‫عوارض متعارف شامل‪ :‬هیپرسنسیویتي ریزش موها‪ ،‬ترمور‪ ،‬افزایش وزن بود‪ .‬همچنین مطالعه آزمایشگاهي در طول دوره بررسي تغییرات‬

‫آنزیمي کبدی را در ‪ 4‬مورد در گروه والپروات نشان داد و در مورد لووتیراستام تغییرات آنزیمي قابل ذکری مشاهده نشد‪.‬‬

‫نتیج ‌هگیری‬
‫این مطالعه نشان داد که داروی لووتیراستام و داروی والپروات هر دو در کاهش تشنجات مقاوم به منوتراپي با لاموتریژین موثر بوده و سبب‬
‫کاهش فرکانس و زمان تشنج شده و سبب بهبود وضعیت زندگي افراد م ‌يگردند و با عنایت به عوارض بسیار کم و گذرای لووتیراستام شاید‬

‫بتوان آن را جایگزین والپروات در موارد اضافه درماني دانست‪.‬‬

‫كلمات كلیدی‪ :‬اضافه درماني‪ ،‬تشنج‪ ،‬لووتیراستام‪ ،‬والپروات‬

‫مقدمه‬
‫اپي لپسي(صرع) یک اختلال مزمن است یا گروهي از اختلالات مزمن را در بر م ‌يگیرد که در آن تشن ‌جها ب ‌هصورت ‪unprovoked and‬‬

‫‪ unpredicted‬عود م ‌يکنند(‪.)1‬‬
‫در مطالعات اپیدمیولوژیک در ایالات متحده آمریكا مبتلایان به صرع حدود ‪ 2‬میلیون نفر م ‌يباشند و پی ‌شبیني م ‌يشود حدود ‪ 44‬مورد در‬
‫هر ‪ 100000‬نفر در سال مبتلا به صرع تشخیص داده شده‪ ،‬که حدود ‪ % 1‬در ایالات متحده با سن حدود ‪ 20‬سال مبتلا به صرع م ‌يباشند‬
‫‪.‬بیش از دو سوم صر ‌عها مربوط به دوران کودکي بوده و مجددا شیوع صرع در افراد ‪ 60‬ساله و بالاتر افزایش م ‌يیابد‪ .‬صرع ب ‌هصورت یک سری‬

‫تشن ‌جهای ب ‌يدلیل تكرار شونده تعریف م ‌يشود‪.‬‬
‫استفاده از داروهای ضد صرع از مهمترین جنب ‌ههای درمان است‪ .‬در حدود ‪ % 70‬از تمام بیماران مبتلا به صرع‪ ،‬تشنج کاملا یا تقریبا با‬

‫دارو کنترل شده و در ‪ 20‬تا ‪ ،% 25‬تعداد و شدت حملات به میزان قابل توجهي کاهش م ‌يیابد‪.‬‬
‫فني توئین‪ ،‬کاربامازپین‪ ،‬سدیم والپروات از داروهای ضد صرع هستند و در درمان تشنج ژنرالیزه و پارشیلكم و بیش موثر م ‌يباشند‪.‬‬

‫لاموتریژین ب ‌هعنوان یک جایگزین محبوب برای تشنج پارشیل باعملكرد متفاوت نسبت به سه داروی اول در حال ظهور است(‪.)2‬‬
‫داروهای خط اول درمان صرع پارشیل‪ ،‬کاربامازپین‪ ،‬فني توئین و والپروات هستند و معمولا موثر م ‌يباشند ‪ .‬به هر حال در درمان بخش‬

‫‪64‬‬